‘Zo hou ik een vinger aan de pols’
Sociaal wijkbeheerder bij Stadgenoot Rob de Zwart voert welkomstgesprekken en houdt de vinger aan de pols. Stadgenoot is een van de woningcorporaties die huisvesting bieden voor kwetsbare doelgroepen. Deze mensen huren in eerste instantie via een instelling die de bewoner begeleidt. Gaat deze intermediaire verhuur goed dan krijgt de bewoner na verloop van tijd een zelfstandig huurcontract, ook wel het omklappen van het contract genoemd.
Wat zijn jouw taken als sociaal wijkbeheerder?
Ik ben het aanspreekpunt voor bewoners in Zuidoost, Buitenveldert en Diemen. De facilitair beheerder gaat over fysieke zaken zoals de schoonmaak en het groen. Ik doe meer de klantcontacten. In totaal gaat het om ruim tweeduizend woningen in mijn gebied.
In hoeverre heb je te maken met kwetsbare groepen?
Verspreid over de buurten wonen hier zo’n dertig mensen onder begeleiding. Dat zijn bijvoorbeeld mensen met psychische aandoeningen, ex-daklozen, ex-verslaafden, maar ook tienermoeders en statushouders. Daarnaast hebben we in de V-buurt twee gebouwen waar alleen cliënten van HVO Querido wonen. Het zijn allemaal mensen met een verleden die weer terugkeren in de maatschappij.
Hoe ga je te werk als er iemand onder begeleiding komt wonen?
Het is een cyclus van ruim een jaar. Na de sleuteloverdracht plannen we binnen een paar weken een welkomstgesprek, met de woonbegeleider erbij. Dat is belangrijk, want dan ken ik de bewoner en de begeleider van gezicht. Na een half jaar is er een evaluatiegesprek. Dan kijken we hoe de woning eruit ziet, hoe de huurbetaling loopt en hoe het gaat met de bewoner. Loopt alles goed dan volgt weer een halfjaar later het omklapgesprek. Als ik mijn goedkeuring doorgeef aan de collega’s van het team zorg en overlast, krijgt de bewoner een huurcontract op hun eigen naam. Soms heeft de bewoner nog iets meer tijd nodig, en dat is ook prima.
Kun je iets vertellen over het laatste omklapgesprek dat je hebt gevoerd?
Ik had er in oktober twee gepland. Maar door de coronamaatregelen konden we niet op huisbezoek, dus die zijn helaas uitgesteld. Begin dit jaar had ik een goed omklapgesprek met een bewoonster en haar begeleider. De bewoonster heeft een psychische stoornis, was dakloos en heeft een drugsverleden. Het gaat nu heel goed met haar en ze is geïntegreerd in haar portiek. Ze is een beetje op zichzelf, maar daar is niets mis mee. Ze zit vaak in haar tuin. Het is voor haar heel belangrijk dat ze een plek heeft en geaccepteerd is.
Zijn er veel overlastklachten van deze kwetsbare groepen?
Het komt wel voor dat kwetsbare bewoners overlast veroorzaken. Maar het kan ook andersom zijn, dat zij overlast ervaren van hun buren. De meeste overlastklachten die ik behandel zijn van de zogenaamd ‘normale’ bewoners. Logisch, dat zijn er ook veel meer. Zeker nu in coronatijd zijn mensen meer thuis en hebben ze meer last van elkaar. Vaak weten mensen niet dat de nieuwe buren onder begeleiding wonen. Vanwege de privacy mogen wij dat niet vertellen. Aan de ene kant is dat wel goed, want anders krijg je meteen een etiket opgeplakt. Aan de andere kant hebben mensen misschien meer begrip als ze weten wie er in hun portiek is komen wonen.
Hoe gaat de samenwerking met de woonbegeleiders?
Heel vaak gaat dat goed. Maar helaas niet altijd. Het is bijvoorbeeld de bedoeling dat de woonbegeleider het initiatief neemt voor het welkomstgesprek, maar vaak moet ik daar zelf achteraan gaan. Ook zijn er veel wisselingen bij de organisaties en dat geven ze niet altijd aan ons door. Je loopt dan achter de feiten aan en dat is wel eens frustrerend. Het is gewoon een must dat we elkaars gegevens hebben.
De woonbegeleiders waar ik wél goed mee samenwerk, reageren snel als ik contact opneem. Als er iets is dan gaan ze vaak nog dezelfde dag bij de cliënt langs. Of we gaan samen op gesprek. Het werkt echt heel prettig als de lijnen kort zijn.
Heb je nog tips?
Ik bel de kwetsbare bewoners eens in de paar maanden op om te horen hoe het gaat. Ik wacht niet tot de officiële evaluatie- en omklapgesprekken of tot er overlastklachten zijn. Soms is het een kort gesprekje, soms wil de bewoner uitgebreid zijn of haar verhaal kwijt. Dan maak ik een afspraak om even langs te komen. Zo is het contact niet alleen strikt zakelijk en hou ik een vinger aan de pols.