‘Ik voel me thuis en ik voel me trots’

Tyrone maakte de overstap naar een eigen woning, met hulp van het Leger des Heils. Hij vertelt over zijn weg terug naar zelfstandigheid. ‘Als je iets van jezelf hebt, ben je er zuinig op.’

“Ik hou ervan om lekker in mijn huis bezig te zijn, op te ruimen en het gezellig te maken. Het is hier supernetjes. Eigenlijk ben ik gewoon een ‘Henny Huisman’”. Tyrone lacht trots. En terecht. Sinds twee en een half jaar heeft hij een eigen woning in Bos en Lommer. Daar woont hij zelfstandig, met nog een beetje begeleiding. “Inmiddels staat de woning op mijn eigen naam. Daar heb ik veel voor moeten doen. Ik kom van ver. Ik heb bij Domus gewoond en daarvoor in de Valeriuskliniek verbleven. Maar nu ben ik hier. Hier voel ik me thuis en voel ik me trots.”

“Ik heb goed contact met mijn begeleider Marianne. Zij kan heel goed luisteren en kent mijn familie. We hebben vaak een goed gesprek, maar ze geeft ook heel praktische hulp, zoals administratie. Het is een heel aardige vrouw. We houden allebei van tafeltennis. Er is dichtbij een tafeltennisvereniging waar ik me voor ga opgeven.” “In mijn portiek heb ik niet met iedereen goed contact, sommige mensen groet ik alleen. Met mijn naaste buurman, een heel vriendelijke Marokkaanse man, praat ik wel af en toe. Als ik mensen wil zien, zoek ik de drukte wel op. Ik ben al opa, ik heb twee kleinkinderen en twee dochters, waarvan ik met de een niet zoveel contact heb, met de ander af en toe.” “Wat ik graag doe? Ik ga erop uit, fietsen. Ik heb veel vrienden in West, daar ga ik graag mee in het park zitten. Ik ga niet meer naar het buurthuis toe, maar ik wil wel meer bewegen. Ik heb vaste afspraken nodig, zoals de ene keer in de week met Marianne. Ik kom uit een moeilijke periode, maar het gaat veel beter nu. Ik heb al jaren geen drugs meer aangeraakt.

Eigenlijk ben ik altijd vrolijk. Ik heb twee keer meegedaan met het Kunst en Theater festival, waarbij ik de hele zaal meekreeg ” “Twee keer in de week werk ik in de lunchroom van 50|50 Food. Ik ben heel blij dat ik zelfstandig kan werken. In de keuken maak ik bijvoorbeeld warme dranken. Ik kan hier op mijn eigen tempo werken, mijn initiatief wordt gewaardeerd. Ik weet wat er nodig is en wanneer ik klaar ben. In het begin was ik een gangmaker, nu ben ik wat serieuzer. Dat heb ik wel geleerd van Ian, mijn begeleider bij Food.”

“Ik voel me rustig. Maar de psychose van laatst heeft me wel aan het denken gezet. Wanneer ben je weer goed? Kan ik mezelf vertrouwen? We zitten nu in het proces van loslaten en steeds meer zelfstandig worden. Ik vind het heel fijn dat ik een eigen huis heb, maar dat ik toch mee kan met de mannenvakantie in Lunteren. Als je het nodig hebt, krijg je weer hulp. Dankzij de hulp die ik krijg, kan ik dingen anders aanpakken dan vroeger. Ik mag mezelf wel een schouderklopje geven.”

Meer verhalen